Toxische hormoon-ontregelaars, we worden er dagelijks mee overladen, het is deels onvermijdelijk, maar het kan je wel helpen als je er bekend mee bent. Xeno-oestrogenen zijn nephormonen met een oestrogeenachtige werking. De ontregelingen komen voort uit het gegeven dat we de deze hormoonachtige stoffen nauwelijks kunnen afbreken. We slaan het bij voorkeur op in ons vetweefsel. Ze vallen onder de EDC’s Endocrien disrupting chemicals. Hé iets met chemicaliën…
Hormoonverstorende chemicaliën
Normaal gesproken geeft ons endocriene systeem hormonen af aan verschillende weefsels: er moet wat geregeld worden, er wordt een signaal afgegeven en wat volgt is een actie van een bepaald orgaan. Zo zorgen de stresshormonen (adrenaline en noradrenaline) ervoor dat je kan vluchten, heb je verzadigingshormonen (ghreline en leptine) die je wijselijk vertellen dat je uitgegeten bent, en wordt de nacht ingeleid met het slaaphormoon (melatonine) dat aangeeft dat het tijd is om de luikjes dicht te doen.
Als xeno-oestrogenen (dat zijn bepaalde chemicaliën uit onze omgeving) in ons lichaam terechtkomen, hebben ze het vermogen om onze natuurlijke hormonen na te bootsen. Ze kunnen aandokken op bepaalde hormoonreceptoren. Omdat de chemische verbindingen een oestrogeenachtige werking hebben dokken ze bij voorkeur aan op de oestrogeenreceptor. Dit is vooral schadelijk voor hormoongevoelige organen, maar het kan ook verstorend werken op ons immuunsysteem en ons zenuwstelsel.