Schurft: zo kom je er wél vanaf

Wat is schurft?

Schurft is een huidaandoening die wordt veroorzaakt doordat kleine diertjes, schurftmijten, gangetjes graven in je opperhuid en daar eitjes leggen. Schurftmijten kun je bijna niet zien met het blote oog. Door het gewroet in je huid ontstaan er rode bultjes en blaasjes die steeds meer gaan jeuken, vooral ’s nachts. De jeuk ontstaat vooral doordat je lichaam een afweerreactie geeft op de poepjes van de schurftmijt. Door de jeukende plekken open te krabben kan je huid gaan ontsteken.

Schurft is niet levensbedreigend of schadelijk voor je lichaam. Wel is het super-super-vervelend en ondermijnt het je welzijn, vrijheid en levensgeluk. In zeldzame gevallen kan het complicaties geven.

Schurft gaat niet vanzelf over. Als je het niet behandelt, breidt de schurft zich uit over je lichaam en wordt het erger. Bovendien kun je anderen besmetten. Vervelend voor die ander, maar ook voor jou, want hoe meer mensen en plaatsen je besmet, hoe groter de kans dat zij jou straks opnieuw besmetten.

Even voorstellen: de schurftmijt

Schurftmijten zijn kleine spinachtige parasieten met acht pootjes. Volwassen vrouwtjesmijten zijn ongeveer 0,4 mm groot, de mannetjes zijn ongeveer de helft zo groot. Het vrouwtje graaft een gangetje in de huid, copuleert daarin met een mannetje en legt vervolgens elke dag een paar eitjes in het gangetje, 40 tot 60 in totaal. Na 2 tot 7 dagen kruipt er uit elk eitje een larfje dat op het huidoppervlak leeft en kleine gaatjes maakt in de huid waar hij zich voedt. Het larfje groeit uit tot een mijt, en zo gaat de cyclus verder. Een vrouwtjesmijt leeft in totaal ongeveer 4 tot 6 weken.

Zo lang leeft een schurftmijt buiten je lichaam

Buiten het lichaam kan een schurftmijt 24 uur tot 7 dagen leven, afhankelijk van de omgevingstemperatuur en de luchtvochtigheid. In het algemeen zijn de mijten dood na 3 dagen (72 uur) bij kamertemperatuur (18-20°C) zonder contact met mensen. De eventueel overgebleven mijten zijn dan slecht in staat om mensen te besmetten, omdat ze door gebrek aan voedsel te verzwakt zijn om zich nog te kunnen ingraven in de huid.

Hoe hoger de luchtvochtigheid en hoe lager de temperatuur, hoe beter de mijt buiten een menselijk lichaam kan overleven. De mijt overleeft het langst buiten een menselijk lichaam (7 dagen) bij een hoge luchtvochtigheid (liefst verzadigd) en 12 graden Celsius.

Het vermogen van de mijt om te besmetten neemt af naarmate hij langer van de huid af is.

Tien minuten bij minimaal 50°C doodt een mijt. Was dus op 60 graden om schurft te doden.

Hoe merk je dat je schurft hebt?

Ten eerste: jeuk. Jeukjeukjeuk. Schurft geeft jeuk en een kenmerkende huiduitslag. Vaak is de jeuk ’s nachts en bij warmte erger. Vaak jeukt het hele lichaam, niet alleen de plekken waar de mijten zitten.

Soms zijn de gangetjes die de mijt graaft, zichtbaar als rode streepjes van ongeveer 1 cm op de huid. Ze kunnen er ook uitzien als smalle, gekronkelde, iets verheven bruine lijntjes. Aan het begin ervan kan de huid wat schilferen, aan de andere kant waar de mijt zich bevindt, kan een klein bobbeltje of blaasje zichtbaar zijn. Deze zijn niet altijd duidelijk te vinden. Door het krabben zijn de schurftgangetjes niet altijd goed meer te herkennen, en kan de huiduitslag eruit zien als roodheid, al dan niet met ontstoken puntjes en laesies (weefselbeschadigingen) op de huid.

Schurft zit vaak tussen vingers, op polsen en voeten. Maar het kan ook op hele andere plekken zitten, bijvoorbeeld onder je oksels, in je liezen, op je enkels, op je romp, in je bilnaad of op je kont. Bij kleine kinderen tot 4 jaar kan schurft ook op de behaarde hoofdhuid zitten. Bij grotere kinderen en volwassenen is schurft volgens de officiële richtlijnen meestal niet op de hoofdhuid aanwezig.

Let op je sociale omgeving: heeft je partner ook jeuk? Je huisgenoten, medestudenten, mede-mariniers, medereizigers, klasgenoten, kinderen: heeft er één of enkelen onder hen ook jeuk? Delen jullie een gezamenlijke bank, bed, (keuken)handdoeken, tent? Grote kans dat je schurft hebt. Ga onmiddellijk naar je huisarts of GGD en laat je onderzoeken.

Hier kan het mis gaan: diagnose

• Let op dat de huisarts deze aandoening mogelijk niet altijd goed herkent! Ook een huidschraapseltje kan soms een vals-negatieve uitslag geven. Sommige mensen rapporteren dat zij de mijten wel degelijk kunnen zien zitten door goed met een lampje op hun huid te schijnen en door een vergrootglas te kijken.
• Ook hebben sommige mensen atypische klachten, wat wil zeggen dat hun huiduitslag er net anders uitziet dan bij de meeste mensen, of het verloop of de jeuk net anders zijn dan doorgaans. Daardoor worden de klachten vaak pas erg laat herkend als schurft.
• Het gebruik van een corticosteroïdencrème kan de reactie op schurft helemaal doen verdwijnen, waardoor je dus wel schurft hebt, maar dit niet meer merkt. Maar dus wel nog besmettelijk bent. Dit wordt scabiës incognito genoemd. Corticosteroïdencrème wordt veel gebruikt bij eczeem en jeukende huidaandoeningen. Wees dus alert!
• Mensen met atopie (allergische overgevoeligheid) en eczeem reageren vaak op schurft met een verergering van het eczeem, wat de diagnose schurft kan bemoeilijken. Heb je eczeem met verergerende jeuk? Wees dan alert op je intieme sociale omgeving: hebben er meer mensen klachten?

Hoe kom je aan schurft?

Je loopt schurft op door huidcontact te hebben met iemand die schurft heeft. Volgens de officiële richtlijnen moet je langdurig (minimaal 15 minuten) of regelmatig intensief huidcontact hebben om schurft te kunnen oplopen. Bijvoorbeeld doordat je lekker hebt liggen vrijen met elkaar, door kleding te delen, door verkleedkleren te gebruiken, door gedeelde knuffelbeesten, door in een besmet bed te slapen, door de logeerbeer uit de kleuterklas en door keuken- of badhanddoeken te delen of ingesmeerd/gemasseerd te worden door iemand met schurft aan de handen en armen. Ook als je een besmet persoon helpt met wassen en aankleden (zorgverleners), kun je daardoor zelf schurft oplopen.

Volgens de richtlijnen van het RIVM speelt overdracht via voorwerpen (bijvoorbeeld banken, vloerbedekking) geen rol bij normale schurft. Overdracht vindt volgens het RIVM vrijwel uitsluitend plaats door huidcontact dat langer dan 15 minuten duurt of door frequent intensief huidcontact zoals bij verzorgende handelingen.

Wanneer ben je besmettelijk?

Je bent besmettelijk zodra er schurftmijten op je huidoppervlak aanwezig zijn. Dat betekent dat iemand besmettelijk kan zijn voor anderen zodra de eerste nieuwe mijten volwassen zijn (vanaf ongeveer 1 tot 2 weken na besmetting), óók als je zelf nog geen verschijnselen van schurft hebt.

Een van de redenen waarom schurft zo succesvol woekert, is dat je pas twee tot zes weken na de besmetting uitslag en jeuk krijgt. Je merkt dus niet direct dat je besmet bent, terwijl je dan wél ongemerkt al andere mensen kunt besmetten.

Bij mensen met een verminderde overgevoeligheidsreactie en een sterk verlaagde weerstand kan het zelfs maanden duren voordat zij genoeg last krijgen van de besmetting om te merken dat ze schurft hebben. Dit maakt vooral besmettingen in zorginstellingen en bij mensen met onderliggende ziekten erg complex.

Als je opnieuw besmet raakt treedt de jeuk sneller op dan bij de initiële besmetting; vaak al na een aantal dagen. Dat komt doordat het lichaam al eerder een overgevoeligheidsreactie op schurft heeft ontwikkeld, en bij hernieuwd contact dus direct op de indringer kan reageren.

Zolang je schurft hebt en er dus mijten en eitjes in je huid aanwezig zijn, kun je anderen besmetten.

Hier kan het mis gaan: besmetting

De officiële richtlijn van 15 minuten of regelmatig huidcontact is mogelijk incorrect. Ga er dus vanuit dat je ook door eenmalig huidcontact korter dan 15 minuten, mogelijk schurft kunt hebben opgelopen. Ook de officiële veronderstelling dat banken en tapijten die worden gebruikt door een besmet persoon geen rol spelen bij het verspreiden van schurft, zou weleens onjuist kunnen zijn.

Scabiës crustosa

Scabiës crustosa, oftewel schurft-met-korsten, is een vergevorderd stadium van gewone scabiës (schurft) waarbij er extreem veel schurftmijten in en op de huid aanwezig zijn. Vaak ontstaan er korsten op het lichaam die vol zitten met schurftmijten. Ook losse huidschilfers die in huis liggen kunnen in zo’n geval mijten bevatten. De schurft is hierdoor zeer besmettelijk. Deze vergevorderde vorm van schurft is zeldzaam. Het komt voor mij mensen wier weerstand ernstig is aangetast (door bijvoorbeeld een ernstige onderliggende ziekte) of bij zware verwaarlozing. Als je dit beeld bij jezelf of een naaste herkent, neem dan contact op met de GGD voor aanvullend advies en ondersteuning om hiervan te (helpen) herstellen.

Schurft en huisdieren

Schurftmijten zijn vaak gastvrouw-specifiek. Dat wil zeggen dat je kat, hond, konijn of cavia, die allemaal ook schurft kunnen krijgen, besmet raken met een eigen variant schurftmijt. In de meeste gevallen krijgen mensen die in contact zijn met deze dieren ook klachten (dus jeuk en uitslag), maar verdwijnen deze klachten vanzelf als alleen het dier in kwestie succesvol wordt behandeld.

Hier kan het mis gaan: besmetting door huisdieren

Er zijn wel degelijk gevallen bekend waarbij schurftmijten afkomstig van dieren bij mensen een aanhoudende infectie bleven veroorzaken. Ben je dus in contact met dieren die jeuk hebben, wees dan alert op deze mogelijkheid. Laat de dierenarts en huisarts of GGD diagnostisch onderzoek doen.

Zo kom je van schurft af

Schurft is een zeer besmettelijke ziekte, waarmee je gemakkelijk anderen kunt opzadelen. Meld je dus ziek van je werk of studie, of werk vanuit je quarantaineruimte, en neem geen deel aan sociale bijeenkomsten of de studentenhuiskamer tot 12 uur na de afdodende behandeling. Na deze 12 uur ben je niet meer besmettelijk.

Behandel je bovendien precies tegelijkertijd met al je huisgenoten, eventuele logees en personen met wie je intiem fysiek contact hebt (gehad). Alleen zo stopt het woekeren.

Schurft bestrijdt je door de juiste volgorde van:

1. Het verwijderen van schurft uit je huis, textiel en leefomgeving;
2. Het afdoden van de schurft op je eigen lichaam;
3. Het voorkomen van herbesmetting vanuit je fysieke en sociale omgeving, het secuur controleren van het verloop van het herstel en het in acht houden van de juiste hygiënemaatregelen.

Het bestrijden van schurft is een tijdrovend proces dat je foutloos moet uitvoeren om succes te boeken. We nemen de verschillende stappen van de bestrijding door en bespreken de aandachtspunten en mogelijke redenen waardoor een eerdere behandeling mogelijk niet is geslaagd.

Stap 1: Quarantaine van je huis, textiel en sociale omgeving

Je begint met het wassen en apart sorteren van al je kleding, beddengoed, handdoeken en ander textiel in huis, volgens een vaste procedure. Op de website van de GGD van Kennemerland is een duidelijke stap-voor-stap instructie te vinden.

De correcte procedure vind je hier. Klik op de tweede link “Stappenplan behandeling scabies in thuissituaties”

Lees deze procedure goed door totdat alles duidelijk is, en zorg dat je voldoende materiaal (wasmiddel, vuilniszakken) in huis hebt om deze stap in één keer secuur en correct uit te kunnen voeren.

Zo verwijder je schurft uit textiel

Textiel (wasgoed, kleding) moet je desinfecteren door het op de juiste manier te wassen:

• Verzamel al het textiel waarmee je de afgelopen 72 uur in aanraking bent geweest in een wasmand.
• Was met gebruik van een totaalwasmiddel (dus geen fijnwasmiddel of wasmiddelen die bestemd zijn voor speciale kleuren enzo) bij een temperatuur van 60 °C.
• Was op een standaardwasprogramma met centrifugeren.
• Gebruik geen verkorte wasprogramma’s.
• Gebruik bij voorkeur de droger, omdat de warmte van de droger extra desinfecteert.
• Bewaar schoon en vuil textiel niet in dezelfde ruimte. Bewaar het schone textiel in een schone en stofvrije ruimte tot gebruik. Gebruik bijvoorbeeld duidelijk gelabelde vuilniszakken om schoon en vuil wasgoed van elkaar te scheiden.

Hier kan het mis gaan: schurft uit je huis en linnengoed verwijderen

Het verwijderen van schurft uit je eigen huis en linnengoed is de allerbelangrijkste voorwaarde voor een geslaagde bestrijding van schurft. Sla je deze stap over of voer je deze stap onjuist uit, dan blijft je jezelf constant opnieuw besmetten vanuit je eigen huis of het huis of lichaam van een bekende. Deze eerste stap is erg tijdrovend maar zeer belangrijk. Lees het stappenplan voor het ontsmetten van je huis goed door en wees nauwkeurig bij de uitvoering.

Stap 2: schurft doodmaken

Er zijn binnen de reguliere geneeskunde in Nederland momenteel drie middelen verkrijgbaar tegen schurft:

• Permetrine 5%-crème (Loxazol) voor uitwendig gebruik.
• Benzylbenzoaat 25% voor uitwendig gebruik.
• Ivermectinetabletten à 3 mg voor inwendig gebruik.

Permetrinecrème wordt het meest gebruikt tegen schurft. Dit is een crème met daarin een synthetische werkzame stof die schurftmijten en hun eitjes doodt. Permetrinecrème (merknaam Loxazol) is zonder recept verkrijgbaar bij de apotheek. Wanneer beide behandelingen onvoldoende resultaat lijken te hebben geboekt, er een overgevoeligheid voor Loxazol is, er een verdenking is op resistentie of wanneer de behandeling om andere redenen niet lijkt te hebben gewerkt, wordt benzylbenzoaat of ivermectine (oraal) gebruikt. Ivermectine is uitsluitend op recept van een arts verkrijgbaar.

Hier kan het misgaan: gebruik geneesmiddelen nauwgezet en op de juiste manie

Lees de instructies van de gebruikte geneesmiddelen eerst goed door voordat je begint. Hierin staan namelijk een aantal belangrijke aandachtspunten, zoals:

1. Eerst goed douchen, daarna eerst een uur goed afkoelen (!) voordat je de crème aanbrengt.
2. Nagels zeer kort knippen en de crème (eventueel met behulp van een tandenborstel) ook goed onder de nagels van handen en voeten aanbrengen.
3. Vergeet je voetzolen niet
4. Gebruik genoeg crème! Een volwassene heeft vaak meer dan 1 tube nodig. Bovendien heb je meestal hulp nodig van iemand anders om je rug in te smeren. Laat diegene handschoenen dragen!

Hier kan het mis gaan: bepaal vooraf of je je hoofd mee moet behandelen

De officiële richtlijnen schrijven voor dat besmette volwassenen hun gehele lichaam tot aan de kaaklijn insmeren met permetrinecrème, en dat zij hun gezicht en hoofdhuid niet mee hoeven te behandelen. Alleen bij kinderen onder de 4 jaar, bij ernstige schurft of juist bij atypische schurft en/of bij mensen met een verzwakt immuunsysteem wordt geadviseerd om wél de hoofdhuid, wenkbrauwen, gezicht, nek en oren mee behandelen. Hier kan je behandeling mogelijk dus niet adequaat zijn: misschien is het in jouw specifieke geval, ondanks de algemene richtlijnen, wél nodig om je gehele lichaam inclusief hoofd in te smeren. Vraag daarom aan je huisarts, dermatoloog of GGD of je in jouw specifieke geval ook je gezicht, nek, hoofdhuid en oren moet behandelen.

Hier kan het mis gaan: resistentie

Er is aangetoond dat schurftmijten de laatste jaren minder gevoelig zijn geworden voor permetrine. Dat betekent dat een behandeling met permetrinecrème in sommige gevallen mogelijk niet voldoende zou kunnen helpen tegen een schurftbesmetting. Het is echter nog niet duidelijk hoe vaak deze verminderde gevoeligheid een rol speelt in situaties waarin mensen moeilijk van hun schurftbesmetting afkomen. Naast resistentie zijn er namelijk vaak andere redenen waardoor het mensen niet lukt om van schurft af te komen, bijvoorbeeld doordat ze ongemerkt steeds opnieuw besmet raken vanuit hun omgeving.

Als schurft maar blijft terugkeren, neem dan contact op met je huisarts of GGD om te overleggen wat er bij jou nodig is. Vaak wordt er besloten om in overleg met de dermatoloog over te gaan op een ander geneesmiddel of een andere behandelstrategie.

Najeuk en uitslag

Na de behandeling wordt de jeuk erger: dat is normaal. Ook na een succesvolle behandeling tegen schurft houdt de jeuk vaak nog 3 tot 4 weken aan. Deze najeuk ontstaat als reactie van je lichaam op de dode schurftresten die nog in je huid zitten. Je immuunsysteem reageert hier namelijk op met een afweerreactie die extra jeuk geeft. Dit zegt dus niets over de effectiviteit van de behandeling!

Je huid vernieuwt zich volledig in een periode van ongeveer 30 dagen, en de schurftresten moeten in die periode dus uit je huid groeien. Het is daarom normaal om nog zo’n 4 weken last te hebben van jeuk terwijl de schurftplekken genezen.

In zeldzame gevallen kunnen er harde ontstoken knobbeltjes ontstaan, vooral in de okselplooien, liezen en op de billen, die soms maandenlang na een succesvolle behandeling hevig kunnen blijven jeuken. Ga hiermee altijd naar de dermatoloog om goed te kunnen laten vaststellen wat de oorzaak is.

Ook als reactie op de gebruikte crème of pillen kun je jeuk en/of uitslag krijgen. Houd je huid dagelijks goed vet met een neutrale, natuurlijke balsem om eczeem ten gevolge van de behandeling te voorkomen.

Er zijn verschillende goede producten waarmee je najeuk kunt behandelen. Omdat deze producten niet als geneesmiddel geregistreerd staan, mag ik niet vertellen welke producten dat zijn. Goede grondstoffen om huidjeuk mee te behandelen zijn aloë vera, tea-tree-olie, lavendelolie, pepermuntolie, kokosolie en verschillende neutrale natuurlijke balsems.

Stap 3: Controlequarantaine

In de weken na de behandeling is het zaak om de najeuk goed te onderscheiden van een aanhoudende infectie of herbesmetting. Dat doe je door nauwgezet in de gaten te houden of er geen nieuwe plekjes op je huid ontstaan. Maak dus foto’s van de lichaamsdelen waar schurft heeft gezeten zodat je bij twijfel altijd kunt terugkijken of bepaalde plekjes nieuw zijn ontstaan of er al zaten. Let op dat je opengekrabde jeukplekjes niet verwart met nieuwe schurftplekjes. Goede behandeling van de najeuk kan overmatig krabben zoveel mogelijk voorkomen.

Houd in de weken en maanden na de behandeling je omgeving kritisch in de gaten. Werk je in de zorg, in een opvang, zit je in het leger of werk of woon je anderszins in nauw contact met anderen, meld je besmetting dan bij je leidinggevende. Woon je in een studentenhuis of woongroep, ga dan in vergadering met je huisgenoten om een systematisch plan op te stellen waarmee iedereen zichzelf tegelijkertijd behandelt en het huis schurftvrij maakt én houdt. Vergeet niet dat ook je ouders en ouderlijk huis, geliefden en naasten op andere adressen moeten worden geïnformeerd en eventueel behandeld. Blijf voorlopig uit de buurt van plekken waar je de infectie vermoedelijk hebt opgelopen én de plekken waar je je eigen infectie onbedoeld hebt doorgegeven. Als je met zekerheid helemaal bent hersteld, kun je deze contacten weer hernieuwen. Blijf alert op hygiëne.

Wat als schurft maar niet over gaat?

Het komt regelmatig voor dat mensen schurft blijven houden, ondanks herhaaldelijke pogingen om er vanaf te komen. Dit kan worden veroorzaakt door de volgende factoren:

1. Najeuk door een reactie op de permetrinecrème en/of dode schurftresten in de huid wordt vaak verward met een actieve schurftinfectie, waardoor veel mensen denken dat ze nog steeds schurft hebben. Als je alles goed hebt uitgevoerd is de kans echter groot dat je behandeling gewoon geslaagd is.

Wat moet je dan doen: wacht na de behandeling eerst 4 weken. Maak tijdens die weken foto’s van de schurftplekken zodat je goed kunt checken of er geen nieuwe plekken bij komen. Krab je huid niet open. Als de jeuk na ruim 4 weken nog steeds aanhoudt ga je eerst naar een dermatoloog om te laten vaststellen of er inderdaad sprake is van een aanhoudende of hernieuwde infectie met schurft, of dat er iets anders aan de hand is.

1. Het zou kunnen dat de behandeling niet voldoende heeft geholpen, waardoor de schurft infectie aanwezig blijft. Mogelijke oorzaken daarvan zijn:

• De crème is niet op de juiste manier aangebracht. Er zijn bijvoorbeeld delen van het lichaam vergeten (onder de vinger- en teennagels, onder de voetzolen), het lichaam is na het douchen onvoldoende afgekoeld geweest, er is niet voldoende crème gebruikt, enzovoort. Lees de bijsluiter altijd goed door om dit soort vergissingen te voorkomen.
• De schurft is resistent voor permetrine, waardoor deze onvoldoende is afgedood.
• Er is een middel gebruikt dat niet werkt tegen schurft. Op fora worden veel tips gedeeld over alternatieve behandelmethoden met middelen die niet werken tegen schurft, zoals verdunde azijn.

Wat moet je dan doen: laat door een arts controleren of je inderdaad nog steeds schurft hebt. Zo ja, voer de gehele behandeling dan opnieuw uit, op de juiste manier. Begin dus opnieuw met het in quarantaine zetten van je eigen huis zoals bij stap 1. Als je vermoedt dat er resistentie in het spel is, neem dan contact op met je arts voor een alternatief – maar werkzaam! – middel.

1. Je bent ongemerkt opnieuw besmet geraakt

Dit is de meest voorkomende reden dat mensen blijven tobben met een schurftinfectie. Herbesmetting treedt vaak op vanuit de eigen leefomgeving, bijvoorbeeld doordat de was- en luchtvoorschriften niet op de juiste manier zijn nageleefd. Ook als het wasgoed voorafgaand aan de behandeling niet op de juiste manier is gescheiden en het huis niet op de juiste manier schurftvrij is gemaakt, besmet je jezelf direct weer. Ook herbesmetting vanuit de sociale omgeving komt zeer vaak voor.

Wat moet je dan doen: houd na de behandeling 5 weken afstand tot sociale contacten die ook besmet zouden kunnen zijn en vermijd plaatsen buitenshuis waar je de schurftinfectie zou kunnen hebben opgelopen (of hebben achtergelaten!). De reden dat wij hier 5 weken adviseren is omdat de najeuk na zo’n 5 weken verdwenen zou moeten zijn en het dan dus duidelijk wordt of je behandeling is geslaagd en je zelf volledig vrij bent van schurft. Behandel alle huisgenoten tegelijkertijd en maak de hele woning integraal schurftvrij. Dit is een uitdaging voor grote studentenhuizen, waar schurft dan ook welig tiert. Maak er dus werk van met elkaar!

1. Wildcards en curveballs

Soms is het universum gewoon wreed, en zijn er factoren in het spel die extreem zeldzaam zijn en die je niet ziet aankomen. In het geval van aanhoudende schurft zijn extreem zeldzame mogelijke oorzaken:

• Huisdieren met wie je een type schurft deelt die zelden bij mensen voorkomt. Laat je huisdier dus goed nakijken bij de dierenarts.
• Je immuunsysteem gedraagt zich atypisch, waardoor je schurftinfectie er anders uitziet dan een “gewone” schurftinfectie. Laat je bij dit soort vermoedens altijd adviseren door je arts; laat de dermatoloog nauwkeurig onderzoek doen.
• Je had al een bestaand jeukend eczeem waar je corticosteroïdencrème voor gebruikt waardoor je je schurftinfectie niet hebt kunnen opmerken en deze niet goed reageert op de behandeling. Laat je verwijzen naar de dermatoloog voor deskundig onderzoek.

Een paar laatste tips van ervaringsdeskundigen online

• Gebruik tijdelijk even geen dekbedden maar wasbare fleecedekens, die je makkelijker vaak kunt wassen.
• Draag iedere dag een ander paar schoenen, zodat ieder paar telkens drie dagen niet gebruikt wordt en de schurft in je schoenen tussentijds dus steeds sterft.
• Verwijder tapijten tijdelijk uit je huis en houd thuis altijd sokken aan. Draag iedere dag schone kleding en was gedragen kleding dezelfde dag nog op 60 graden.
• Verschoon dagelijks je bed en was het beddengoed op 60 graden.
• Doe elke dag een schoon laken over je bank of luie stoel en was dit laken dagelijks op 60 graden.
• Ontsmet de toiletbril na ieder gebruik (bijvoorbeeld met Dettol) en neem dagelijks de deurklinken af (ook met Dettol).

Angst voor schurft

Sommige mensen lopen een soort “jeukfobie” op na hun ervaring(en) met schurft. Heel begrijpelijk, want een aanhoudende schurftinfectie die ondanks ingespannen behandelingen niet verdwijnt kan erg ontwrichtend zijn en mensen moedeloos maken. Praat erover en zoek hulp en ondersteuning bij arts of GGD. Schurft is niet iets om je voor te schamen: het kan iedereen overkomen.

Verantwoording van de informatie in dit artikel

De informatie in dit artikel is afkomstig uit officiële informatie en richtlijnen van het RIVM en de GGD Kennemerland. Sommige details, zoals het zelf zien zitten van schurftmijten in de huid, is anekdotisch en afkomstig van ervaringsverhalen van cliënten en online groepen waar informatie wordt gedeeld. Waar deze informatie tegenstrijdig is met de officiële informatie van het RIVM of de GGD, staat dit in de tekst duidelijk aangegeven. Bij twijfel adviseren wij met klem om de adviezen van huisarts, GGD en dermatoloog op te volgen.

Mocht je nog vragen of advies willen naar aanleiding van dit blog? Je mag ons altijd bellen.