Bosbes; simply the bes

Antioxidanten in de bosbes

Wat de meeste bessen gemeen hebben is dat ze rijk zijn aan vitamines, vezels en mineralen. Ze helpen vrije radicalen te neutraliseren. Vrije radicalen kunnen weefsel- en DNA-schade veroorzaken. DNA-schade kan leiden tot celveroudering en ziekten. Het blijkt dat blauwe bessen een gunstige invloed hebben op onze bloedsomloop, ons hart en onze bloedvaten. De antioxidanten in deze bes helpen te voorkomen dat LDL-cholesterol (een ‘slecht’ cholesterol) oxideert. Diezelfde antioxidanten kunnen gunstig zijn voor mensen met diabetes en dragen ook bij aan de gezondheid van onze ogen.

Een methode voor het vaststellen van de antioxidantwaarde van groente, fruit en kruiden  wordt uitgedrukt in ORAC (Oxygen Radical Absorbance Capacity). Blauwe bessen hebben per 100 gram een ORAC-waarde van tenminste 2400. Deze tabel spreekt voor zich:

Antioxidatiewaarden per 100 gram:

Uit onderzoek van Nieuw-Zeelandse en Amerikaanse wetenschappers bij ratten blijkt dat de bosbes helpt bij het afvallen en het verouderingsproces vertraagt. Dat komt doordat de bosbes het lichaam beschermt tegen ‘oxidatieve stress’. Je weet wel, dat proces dat medeverantwoordelijk is voor de veroudering en aftakeling van ons lichaam. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, je zou ook nog eens langer mooi blijven door het eten van bosbessen. Kortom: bosbessen passen uitstekend in deze tijd, waarin we allemaal een verantwoorde voedingskeuze willen maken. Maar ik eet ze vooral omdat ze zo lekker zijn.

Verschil blauwe bessen en bosbessen

De blauwe bes en de bosbes groeien aan verschillende struiken. De blauwe bes (Vaccinium corymbosum) groeit aan een hoge struik, bloeit in trossen en de bes is wit-crème tot roze gekleurd. Terwijl de bosbes (Vaccinium myrtillus) aan lage struiken groeit, donkerblauw gekleurd is en niet in grote trossen hangt. Het sap van de bosbes is sterker kleurend dan die van de bosbes. Allebei hebben ze overigens een zeer toegevoegde waarde voor de gezondheid!